باغ

تحقیقات انجام یافته در مورد باغهای تاریخی به طور عمده شامل نحوه شکل گیری، نوع عناصر به کار‌ رفته و نحوه چیدمان و ساختار فضایی آنها است در حالیکه، این مقاله قصد دارد تا علاوه بر موارد فوق به تأثیرگذاری عناصر و اجزاء و کالبد بر کاربر نیز بپردازد ساخت مایه های دست بشر به منظور برآورده کردن نیازهای مادی و معنوی وی بوده و طراح و سازنده با اشراف براین موضوع دست به خلق فضایی میزده تا بتواند نیازهای فطری انسان، به مانند دستیابی به آرامش، را برآورده سازد. در این میان، باغسازی شرقی باغ را فضایی مقدس میداند و نه صرفاً زیبا و در این رهگذار به مفاهیم بینشی در طراحی خود توجه میکند. این مقاله بر آن است تا دو نمونه از باغهای ایرانی و ژاپنی، با سابقه ای کهن و تکامل یافته طی قرون متمادی را به گونهای تطبیقی همراه با نتیجه گیری منطقی به مقایسه بنشیند و با بیان اشتراکات و افتراقات آنها، شیوههای متفاوت طراحی جهت خلق مفهوم واحد را در انطباق با شرایط محیطی و فرهنگی متنوع به مکاشفه بپردازد. نتایج حاکی از آن است که مؤثرترین راه حصول آرامش در فضا از ترجمان کالبدی اعتقادات مذهبی مردمان حاصل شده اگرچه در فرهنگها و اقلیمهای گوناگون به گونهای متفاوت نمود یافته است