خانه ویلایی بتنی کیدوساکی23معمار: Alvaro Leite Siza Vieira
موقعیت بنا: Penafile-portugal
ویلای تابستانی «تولو» توسط تنها فرزند آلوارو سیزا، معمار معروف پرتغالی و برنده جایزه معماری پریتزکر سال ۱۹۹۲ میلادی طراحی شده است. وی در سال ١٩٩٤ از مدرسه معماری پورتو فارغ التحصیل شده و در برخی از پروژههای آلوارو سیزا نظیر موزه هنر هلسینکی با پدرش همکاری داشته است .
پس از تأسیس دفتر شخص «سیزا» خانه ها و ویلاهای بسیاری را در شهرهای مختلف پرتغال و اسپانیا طراحی و اجرا نموده است اما هیچ یک از آنها به اهمیت و شهرت ویلای تولو نبوده است. این ویلا با هزینه کمی معادل صد و پنجاه هزار دلار ساخته شده است. آنچه در این خانه حائز اهمیت است چگونگی قرار گیری پروژه در شیب تند زمین و استفاده هوشمندانه از پتانسیل های موجود در سایت می باشد.
این بنا متشکل از حجم های مکعبی کوچکی است که همسطح با شیب زمین پایین رفته و از دور دست همچون پاره سنگ هایی طبیعی در بستر کوه به نظر میرسد. شاید در نگاه اول دلیل قانع کننده ای برای نحوه چیدمان فضاها و تعداد زیاد پله ها نتوان یافت اما نکته ای مهم تر از چگونگی قرارگیری بنا بر روی شیب زمین در این خانه موفقیت معمار در زیر پا گذاشتن ساختار رایج در نظام توده و فضا و خلق نظامی جدید است؛ چنانچه در سایر آثار این کتاب نیز مشاهده میشود همواره بنا در قسمتی از سایت احداث شده و محوطه یا باغ در مقابل یا پیرامون آن گسترده میگردد اما در این بنا، ویلا در دل زمین و محوطه بر تراز بالای آن در قالب بام هایی پلکانی تعریف شده اند.
مدول پایه در طراحی این بنا مربع بوده و احجام حاصل از آن مکعب ها هستند, به دلیل چرخش سه مکعب زوایای تندی در داخل پلان به وجود آمده است. این سه مکعب, اتاق های خواب والدین و دو فرزند خانواده بوده و علاوه بر چرخش حجم, بافت متفاوت بام نیز آنها را از سایر قسمت های بنا متفاوت می سازد.
چگونگی اتصال این پله ها به دیواره های داخلی و خارجی نیز از دیگر نکات جالب توجه در پروژه می باشد. ورودی اصلی خانه که مانند ورودی یک مخفیگاه نظامی است در سمت شمال سایت و بالای دامنه کوه تعریف شده, پارکینگ بنا نیز بر روی قسمتی از بام تعبیه شده است. در سطوح بالاتر سایت فضاهای عمومی نظیر دفتر کار،نشیمن غذاخوری و آشپزخانه و در سطوح پایین تر م سه اتاق خواب به همراه سرویس بهداشتی و حمام و در انتها نیز رختشویخانه و موتورخانه مکان یابی شده اند، استخر روباز کوچکی هم بر روی آخرین سطح ویلا طراحی شده است.
با وجود شهرت زیاد این ویلا از نظر بسیاری از منتقدین معماری نقدهایی نیز در خصوص پله های زیاد و عدم امکان استفاده از آسانسور ,عدم ارتباط پیکر بنا با طبیعت و کوچک بودن فضاهای داخلی بر این پروژه وارد می باشد.